September 15, 2008

کشکول خبری هفته (۵۷) از وب‌لاگ سلمان تا وب‌لاگْ‌شهرِ فارسی (ويژه‌نامه هفتمين سالگرد وب‌لاگستان فارسی)

برای خواندن اين مطلب در خبرنامه ی گويا روی اينجا کليک کنيد.

sokhan September 15, 2008 08:23 PM
نظرات

ف.م.سخن بسیار بسیار عزیزم سلام.زمان زیادی از آشنایی من با نوشته های والایتان نمی گذرد، ولی در همین زمان کوتاه هم توانسته اید مرا به یکی از طرفداران پروپاقرصتان تبدیل کنید؛هفته ای نیست که کشکول پروپیمان و ارزشمند شما را نخوانم و حظ نبرم.اینکه ببینی انسان دیگری هست که همزبان توست و در گوشه ی دیگری از این شهر، زیر همین آسمان و درحالی که از همین هوا تنفس می کند، اندیشه ها و نگرانیهایی بی اندازه همسان با تو دارد،بسیار لذت بخش است.در یک جمله باید بگویم: جانا سخن از زبان ما می گویی.
می دانید، من حال آدمی را دارم که در جزیره ای نامسکون گیرافتاده، و پس از سالها، هنگامی که از دیدن هم نوع یکسره ناامید شده است، به ناگاه چشمش به آدم دیگری می افتد که او هم در همه ی این سالها در همین جزیره بوده است.خوب این هم از معجزه های این جهان مجازی است دیگر.

کاش می شد بیشتر درباره ی خط و زبان فارسی گفت و گو کنیم.البته منظور من از نوشتن کامنت برای شما بیشتر سپاسگزاری بود و اینکه خواهش کنم به راهتان ادامه دهید.

پیروز باشید

م.ج.مهر September 21, 2008 05:30 PM

سلام
عجب خبرنامه این هفته هم شد وبلاگی که جای فال حافظش حسابی خالی بود!
این شعر را هم شاید به عنوان حسن ختام می نوشتید بد نبود: (راستی این شعر را من اول کتاب های اندیشه سازان می دیدم اما نمی دانم از کیه؟ اگه شما می دونی یه بار پای شیطون رو بشکن و جواب کامنت رو بده)
***
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
***

راستی توی کارگزاران خوندم که مصرف انرژی در ایران 11 برابر ژاپن و 3.5 برابر چین و در 1404 برخلاف سند چشم انداز اگر با همین وضع پیش برویم بزرگترین وارد کننده گاز دنیا خواهیم بود. و البته آن آقای مسئول این آمار را غم انگیز خوانده بود اما من میگم اگه از شنیدن این آمار کسی بمیره تا شرمنده نسل آینده نباشه اشتباه نکرده...
به کجا میرویم؟
و تا کی هزینه اشتباهاتمان را باید بدهیم (توجه کنید اشتباه رئیس جمهور از اشتباه ماست البته من خودم به احمدی نژاد رای ندادم اما اطافیانم اکثرا محصور او بودند و من نتوانستم آنها را قانع کنم و البته بعدا همه پشیمان شدند اما هزینه این آزمون و خطا چیست؟ کی یاد بسیاری از ما می خواهیم یاد بگیریم که دموکراسی چیست؟) در خبر ها خواندم که موجودی حساب ذخیره ارزی 7 میلیارد دلار است و دولت می خواهد 15 میلیارد دلار از حساب ذخیره ارزی بردارد! و تورم 23% (و واقعا بیش از این ها) آدم این ها رو بخونه حتما اینقدر گریه می کنه که شب قدر آمرزیده میشه!!!
نسل آینده در مورد ما چه قضاوتی می کند؟

محمد September 19, 2008 06:30 PM