این مطلب در خودنویس منتشر شده است.
البته که بازی اطلاعاتی بازی ساده‌ای نیست و تشخیص اطلاعات و ضد اطلاعات نمی‌تواند و نباید موضوع آسانی باشد ولی گاه طرفین درگیر، به خاطر بیش از حد تصور کردن نیروی خود، حریف را ساده و احمق فرض می‌کنند و امری را که برای راست‌گونه نمودن‌اش باید در هاله‌ای از مجهول‌ها عرضه شود، به شکل کاملاً معلوم عرضه می‌کنند تا از اثر فوری آن بهره‌مند شوند که معمولاً نتیجه‌ی عکس می‌دهد. مثالی می‌زنم برای روشن شدن موضوع: کسی اگر به شکل مستقیم و بی‌پرده به شما بگوید فلانی دزد است، شما ناباورانه با آن برخورد خواهید کرد چرا که برای شما تعداد زیادی سوال مطرح می‌شود که تا جواب آن‌ها معلوم نشود، موضوع دزدی طرف برای‌تان باورپذیر نخواهد بود. ولی اگر همان شخص بگوید که می‌گویند فلانی فلان چیزِ بی‌ارزش را احتمالاً برداشته و ما نمی‌دانیم که آیا چنین کرده یا نکرده، شکی که در دل شما می‌افتد اثر منفی‌اش به‌مراتب مخرب‌تر از حالت اول است چرا که در این‌جا نه با معلوم که با مجهول سر و کار دارید.
این که بولتن محرمانه‌ی آقای طائب به اینترنت راه می‌یابد که در آن ایشان به صراحت گفته است: «یکی از نقطه ضعف‌های فتنه‌گران، جاه‌طلبی آنهاست و اصلاً این فتنه، فتنه‌ی جاه‌طلبان است و ما هم روی همین کار کردیم؛ مثلاً نقطه ضعف موسوی در خارج این است که در سالهای اعدام گسترده ضدانقلاب، نخست‌وزیر بوده است، اگر بخواهد آن دوره را نفی کند، حضرت امام را نفی کرده چون ایشان، دستور داده و این باعث می‌شود ارادتمندان امام در داخل کشور که متاسفانه هنوز موسوی را قبول دارند و انحراف او را باور نکرده‌اند از او فاصله بگیرند و اگر بخواهد تائید یا سکوت کند اپوزوسیون [اپوزیسیون] خارج کشور را که همه بر محور سران فتنه متحد شده‌اند از دست می‌دهد، کافی است شما یکی از این عناصر ضدانقلاب که هم کینه حضرت امام را به دل داشته باشد و هم جاه‌طلب باشد را غیرمستقیم اجیر کنید، پول یک سایتی، چیزی را به او بدهید، تامین‌اش کنید و شیرش کنید که هر روز از آن اعدام‌ها بنویسد و از موسوی و سران فتنه بخواهد اظهارنظر کند، خوب ما این کار را کردیم، گرفت و بین خودشان الان معضل شده است، برنامه‌های دیگر هم داریم که مصداق مکر الهی این انقلاب است...» و این خبر، خبر داغ بالاترین می‌شود و عده‌ای از کاربرانِ مجهول به شکل کاملاً معلوم و آشکار در تکمیل برنامه‌ی آقای طائب این خبر را به سایتی مانند خودنویس و مدیر و نویسندگان آن نسبت می‌دهند، البته جز حماقت اطلاعاتی نام دیگری بر آن نمی‌توان نهاد.
حال لابد انتظار طائب و ضداطلاعات وزارت اطلاعات این است که مدیر و نویسندگان سایت خودنویس و سایت‌ها و نویسندگان مشابه در صدد توجیه و تفسیر عمل خود بر آیند و وارد دامی شوند که ضداطلاعات پیش پای آن‌ها نهاده است. ممکن است امثال طائب برای ارائه‌ی مکر الهی دچار عجله و سرعت نالازم که منتهی به فضاحت و رسوایی می شود شده باشند ولی طرف مقابل مسلماً فریب این بازی‌ها را نخواهد خورد.
اتفاقاً این روش باعث می‌شود دست کسانی که جزو بازیکنان ضداطلاعات در سایت‌های مختلف هستند رو شود چرا که تائید این رسوایی آشکار، یا از نادانی و سوءظن محض سرچشمه می‌گیرد یا از اجبار برای حضور در بازی‌یی که توسط طراحان اطلاعاتی آغاز شده است. در رسوایی این طرح همین بس که نقشه‌ی خرابکارانه‌ی ضداطلاعات را با جزئیات ارائه می‌دهد که به این می‌ماند شما گروهی خرابکار را با زحمت و هزینه‌ی زیاد وارد مقر دشمن کنید بعد بر سر کوی و برزن جار بزنید که این‌ها ماموران مزدبگیر ما هستند!
ضداطلاعات و آقای طائب مطمئن باشند که اهل رسانه و فعالان سالم سیاسی که سر در توبره‌ی دولت‌ها و حکومت‌ها و اشخاص و احزاب ندارند، تنها هدف‌شان بیان حقیقت است؛ حقیقتی که انطباق فکر و کلام با واقعیت است. جنایت‌های دهه ۶۰ و سال ۶۷ و قتل‌های زنجیره‌ای سالهای بعد از آن با هیچ بازی اطلاعاتی‌یی تطهیر نمی‌شود. این که آقای موسوی یا کروبی از آن جنایات اطلاع داشته‌اند یا نداشته‌اند موضوعی نیست که شجاعت و شهامت و پایمردی آنان در دوره‌ی فعلی را تحت‌الشعاع قرار دهد. احترامی که آقایان موسوی و کروبی در این دوره‌ی یکی دوساله برای خود کسب کرده‌اند حتی اگر عامل مستقیم آن جنایات بوده باشند با این خرابکاری‌های ذهنی و نرم‌افزاری از میان‌رفتنی نیست. اما این‌که یک رسانه در مورد آن‌چه در گذشته اتفاق افتاده سکوت کند و یا بدتر از آن دست به تحریف حقایق تاریخی بزند، خیر، آقایان اطلاعات و ضداطلاعات این آرزو را باید با خود به گور ببرند چرا که در عصر اینترنت به فرض، خودنویس و مدیر و نویسندگان آن خاموش شوند، ده‌ها سایت دیگر به بیان حقایق اقدام خواهند کرد.
خودنویس محلی‌ست برای ارائه‌ی «تمام» دیدگاه‌ها و نظرها؛ محلی‌ست برای ارائه‌ی «تمام» خبرها و رویدادها؛ محلی‌ست برای ارائه‌ی «تمام» حقایق و وقایع؛ حقایق و وقایعِ مربوط به گذشته یا حال. اگر خودنویس محلی برای ارائه‌ی نظر تنها یک جریان فکری بود، می‌شد با بازی اطلاعاتی و ضداطلاعاتی عمل‌کرد و اهداف آن را مشکوک جلوه داد ولی چون چنین نبوده است و چنین نیست این بازی از همان ابتدا محکوم به شکست است و بهتر است آقایان ضداطلاعات از افراد خبره‌تری برای خرابکاری در ذهن مخاطبان رسانه‌های آزاد استفاده کنند.
sokhan April 13, 2011 10:15 AM