ف.م.سخن

آقا سلام
اینکه آقای نبوی میگوید بیشتر از همه شما در زندان بوده درست میگوید. البته آن مدتی را که در خدمت لاجوردی به کار مبارزه با هجوم فرهنگی و تواب سازی مشغول بوده را هم حساب کرده است. در گوگل به دنبال لاجوردی و نبوی بگردید.
با درود

***

با سلام خدمت شما، گمان می کنم آقای نبوی در جایی این همکاری را تکذیب کرده اند. حتی نوشته اند که از آن چه در آن سال ها در زندان های ایران می گذشته بی خبر بوده اند. ان شاءالله همین طور است.

عرض من این است که موقع نقد یک نوشته که هیچ ارتباطی به سوابق شخصی کسی ندارد، نباید حتی به اشخاص ناشناس تهمت همکاری با وزارت اطلاعات زد. از قدیم مرسوم بوده است که کسی چیزی بنویسد و دیگری آن نوشته را نقد کند و نویسنده ی اول، بر نقد منتقد، ردیّه بنویسد و باز منتقد بر ردیّه، نقد دیگری بنویسد و الی آخر. این چه ویروس مخربی ست که به جان نویسنده های سیاسی ایرانی افتاده که تا حرفی مخالف نظرشان زده می شود آن را به وزارت اطلاعات ربط می دهند؟ حال باز کسی که خود با چنین وزارت خانه هایی همکاری نکرده چنین بگوید، محل اِشکال نیست. اشکال آن جاست که سوابق گوینده به طور دقیق و مشخص و اثبات شده در این زمینه تیره و تار است.

از طرفی، تا یک نوشته مخالف منتشر می شود، ریزِ تلاش ها و فعالیت ها و مبارزات و زندان ها و تعداد مقالات و کتاب ها و تعداد کلیک ها و ویزیتورها به رُخ کشیده می شود که نویسنده ی نوشته ی مخالف جرئت حرف زدن نداشته باشد و عقب بنشیند. این طرز برخورد زیبا و شایسته ی یک نویسنده ی صاحب نام نیست. من بارها عرض کرده ام که نام حقیقی من، به همین اندازه ی نام مستعار من ناشناخته است و اگر با نام خودم هم می نوشتم همه گمان می کردند نام مستعار است. عرض کرده ام نه فعال سیاسی نامداری بوده ام، نه ژورنالیست و روزنامه نگار حرفه ای بوده ام، نه شهرتی داشته ام، نه کتابی در زمینه ی سیاست و فرهنگ نگاشته ام، نه انفرادی و زندان رفته ام، نه مبارزه ی خاص و مرگباری کرده ام. نه در چهل سالگی ادعای عضویت در رهبری فدائیان خلق را کرده ام، نه ادعای دانش و مدارج علمی داشته ام.

اما آن چه آقای ابراهیم نبوی کرده اند برای همگان مشخص است: ده ها جلد کتاب نوشته اند، صدها مقاله در روزنامه های مشهور منتشر کرده اند، بانی همشهری بوده اند، از اعضای اصلی تحریریه تعداد زیادی روزنامه ی اصلاح طلب بوده اند، به خاطر نوشته هایشان زندان افتاده اند، اذیت شده اند، انفرادی بوده اند، مدت زیادی در حبس به سر بُرده اند، به خارج آمده اند و در تبعید به سر می بَرَند، در این جا هم برای تعداد زیادی سایت مشهور قلم می زنند،...

حال آیا جایز است این دومی با این عرض و طول به آن اولی با آن کارنامه ی بی برگ، به خاطر یک انتقاد، تهمت همصدایی با وزارت اطلاعات بزند؟ این عرض من است و من برخلاف ایشان که باید به خاطر سبک بودن دفتر اعمال ام دست به هر سلاحی ببرم، به آن چه ایشان در دوران پیش از اصلاحات کرده اند کاری نداشته ام، و به آن چه نوشته اند پرداخته ام. امیدوارم میزان تحمل چنین نویسنده ی نامداری، به اندازه ی تعداد برگ هایی که تا کنون نوشته است بالا برود. ان شاءالله. سخن

متاسفم برای امثال اقای نبوی که خودش هم نمیداند چه میخواهد و متاسفم که زندگی در اروپا نتوانست ذهن خشک ایشان را کمی باز کند و به ایشان بفهماند که اصلا هم نه در نویسندگی استعداد دارند نه در طنز و نه در انتقاد. ایشان بهتر است با حقوق بهزیستی دولتی سرکند و از امثال خودش به به و چه چه بشنوند. شما کاری به این جور ادمها نداشته باشید راهی را که رفتید ادامه دهید

***

ممنون ام مریم خانم. تندرست و شاد باشید. سخن

کسی که این​​طور وقیحانه بگه من از همه تون بیش​​تر مبارزه کردم، از همه تون بیش​​تر زندان رفتم باید کردش تو اسب تروا، درشو قفل کرد و کلیدش رو هم انداخت توی باغ پشت دیوار.

***

هاله ی عزیز متشکرم. سخن

..هم اين که نشان می دهند اصلاح طلبان و نوگرايان دينی هر چه را هم که اصلاح بکنند و هر چه را هم که نو بکنند، رفتارهای بنيادنگرانه شان نه اصلاح و نه نو می شود.f.m.sokhan

آقای سخن واقعا" آدم نمی​​دونه چی بگه. آخر کسی که کارنامه​​ی خودش چندان درخشان نیست چه​​گونه می​​تونه بر مسند قضاوت بنشینه؟ اون​​وقت اگر هم نشست چه کسانی باید طرف​​دار این جناب باشند و اصولا" با این افراد می​​توان در یک جبهه بود حتی اگر خودشان هم اجازه و راه​​ات بدهند؟

***

هاله خانم، نکته ی اصلی اما، میزان تحمل ما در مقابل انتقاد و شیوه ی برخورد با منتقدان است. حکومت هم به منتقدان خودش انگ وابستگی به سیا و موساد می زند. همین طرز تفکر و شیوه ی برخورد است که زندان های ما را پُر از منتقدان کرده. واقعا جای تاسف است. سخن