April 13, 2011
شعر و شاعری در جمهوری اسلامی
این مطلب در گویای من منتشر شده است.
دیدم در ایلنا نوشته اند: "موسوی از چاپ شعرهای جمهوری و عکس‌های فوری منصرف شد چون اولی برای چاپ مجدد بايد بيش از يک سوم آن حذف شود و دومی هم با حذف ۳۰ صفحه و ۱۰ شعر مواجه شده است. شاعر می‌گويد: بسيار مايوس شده‌ام و فعلا از چاپ کتاب‌هايم منصرف شده‌ام...".
لابد فکر می کنید می خواهم اعتراض کنم و به دفاع از حق و حقوق شاعر برخیزم. نخیر، اشتباه می کنید. اتفاقا می خواهم خِرِ شاعر را بگیرم بگویم داداش، تو مگر نمی دانی کجا زندگی می کنی؟ چرا شعری می گویی که ممیزان محترم وزارت ارشاد مجبور شوند یک سوم آن را حذف کنند. خب، تقصیر خودت است دیگر. من فکر کنم شما دچار مرض خودآزاری هستی و می خواهی یک جورهایی خودنمایی کنی.
ببین! من که شاعر نیستم می توانم طوری شعر بگویم که در جمهوری اسلامی چاپ بشود؛ تو که شاعری و کلمات در دستانت مثل موم است چطور نمی توانی شعری بگویی که یک سوم اش حذف نشود؟ بفرما. اول اش یک شعر گفتم که قابل چاپ در خارج از کشور است. بعد آن شعر را کمی حذف و تعدیل کردم طوری که در جمهوری اسلامی نه تنها آن را چاپ می کنند بل که روی چشم شان هم می گذارند. پس لطفا این قدر ننه من غریب ام بازی در نیار. این شما، و این ورژنِ اول و دوم شعر من:
ورژن اول
تو را دوست می دارم
تو را می بوسم
تو را می بویم
تو را می خواهم
در خیال ام.
تو را دوست می دارم
با بوسه ی تو
با بوی تو
مست می شوم.
در خیال ام
تو را می بینم
تو را می خواهم.
***
ورژن دوم
تو را بر سجاده ی نماز می بینم
در حال قرآن خواندن
صدای دعای ات را می شنوم [آوَرین، آوَرین...(*)]
بویی از تو نمی شنوم
بیدار می شوم
هشیار می شوم
از اتاق بیرون می روم. [آوَرین، آوَرین...]
در خیال ام
تو را هرگز نمی بینم
دچار گناه نمی شوم [آوَرین، آوَرین...]
به جای تو
کلت می بینم
باتون می بینم
بطری نوشابه می بینم
تو را بر سر سفره ی عقد می بینم.
در خیال ام
آقای خامنه ای را به عنوان عاقد می بینم
چفیه ی او را بر گردن خود می بینم
تو را در هزارتوی چادر سفید می بینم
بیدار می شوم
هشیار می شوم
شعار الله اکبر
خامنه ای رهبر می دهم... [آوَرین، آوَرین...]
***
نه جان من، جان من کدام اش بهتر است؟ کدام اش به یاد ماندنی تر است؟ انصاف هم خوب چیزی ست والله!
* آوَرین همان آفرین است با لهجه ی شیرین رهبر معظم انقلاب.
sokhan April 13, 2011 05:46 PM